|
|
|
E-learning
Storia del regno longobardo
in Italia
a cura di Stefano Gasparri
per il corso di "Antichità e Istituzioni
Medievali"
Università "Ca' Foscari"
di Venezia
Facoltà di Lettere e Filosofia
a.a. 1999-2000
2000 - Stefano
Gasparri per "Reti Medievali"
11.
Vita Sancti Barbati, 1-2, 7
Il
culto della vipera e dell'albero sacro
[INCIPIT
VITA SANCTI BARBATI EPISCOPI]
1. Tempore quo Grimoalt Langobardorum regni moderabat, abenas eiusque
filius Romualt Samnitibus imperabat, insignis sacerdos Barbatus nomine, ut
fatus sum, Redemptoris nutu claruit Beneventi, actionibus celeps
miraculisque coruscus. His quoque diebus quamvis sacri baptismatis unda
Langobardi abluerentur, tamen priscum gentilitatis ritum tenentes, sicut
bestiali mente degebant, bestiae simulacro, quae vulgo vipera nominatur,
flectebant colla, quae debite suo
debebant flectere Creatori. Verum etiam non longe a Beneventi menibus quasi
sollempnem diem sacram colebant arborem, in qua suspendentes corium, cuncti
qui adherant terga vertentes arbori, celerius equitabant, calcaribus
cruentantes equos, ut unus alteri possit prehire; atque in eodem cursu
retroversis manibus corium iaculabant, iaculatoque particulam modicam ex eo
comedendi superstitiose accipiebant. Et quia stulta illic persolvebant vota,
ab actione nomen loci illius, sicut actenus dicitur, Votum imposuerunt.
2. Quae vir Domini Barbatus cernens, incessabiliter eis annuncians,
duobus dominis servientes non posse salvari, et nequaquam inter filiorum Dei
numeros merentur adgregari, qtti se apostatae angeli ditioni subdiderint.
Haec et alia illis indesinenter beatissimus Barbatus huc atque illuc
discurrens anxie predicabat, cupiens eos Creatori suo purgatos erroribus
presentare. At illi ferina caecati dementia, nihil aliud nisi bellorum
meditantes usus, optimum esse fatebatur cultum legis maiorum suorum, quos
nominatim bellicosissimos asserebant, ideoque viri Dei monita funditus
abdicabant. Sed omnipotens atque ineffabilis Deus, qui pro, humanis
erroribus formam servi accipiens sanguinem suum fudit, eo quod neminem vult
perire, non desinit etiam ingratos ad se congruentibus modis perducere, ut
salvari queant. Hic piissimus medicus inprovisus aegro assistit, eumque
compellit, ut de sua poscat salute.
7.
Sequenti namque die divinis opitulationibus is qui usque ad internitionem
moliebatur, urbem cum suis habitatoribus perdere, et non quibant eum ad
misericordiam flectere inmensa pondera argenti vel auri atque innumera
multitudo pretiosorum lapidum et margaritarum, accepta solummodo sorore
eiusdem Romualt, Beneventum deserens, Neapolim est ingressus. Repente
beatissimus Barbatus securem accipiens, Votum pergens, et suis manibus
nefandam arborem, in qua per tot temporis spatia Langobardi exitiale
sacrilegium perficiebant, defossa humo a radicibus incidit, ac desuper
terrae congeriem fecit, ut nec inditium ex ea quis valeat repperire. Recesso
igitur hoste, uterque sexus et aetas ad beatissimi Barbati episcopatus
electionem unanimiter confluxerunt, letantes eo quod talem mererentur habere
patrem, qui suis precibus hostem repellat.
|
